Polipi ženskih spolnih organa su tumori koji predstavljaju lokaliziranu (ograničenu) hiperplaziju (pretjerano umnažanje) stanica žlijezda i strome nepoznatog uzroka.

Najčešća lokalizacija su kavum (šupljina) maternice (endometralni polip) i vrat maternice (cervikalni polip).

Incidencija se kreće u rasponu od 8-24%, te raste sa dobi žene u reproduktivnom razdoblju. Osim dobi rizični faktori su još i debljina, hipertenzija i uzimanje lijeka Tamoxifen. Više studija je dokazalo i veću incidenciju kod neplodnosti.

Izgledom razlikujemo polipe na peteljci (pedunkularni) i na širokoj bazi (sesilni). Veličina im varira od nekoliko milimetara do 3-4 cm, a konzistencijom su mekani.

Najčešće ne uzrokuju simptome, no u oko 25% slučajeva će izazvati krvarenje (nepravilno ili produljeno) iz maternice.

Općenito su u preko 99% dobroćudni. Simptomatski (krvarenje) u postmenopauzi nose rizik od 2-3% za rak. (za razliku od nesimptomatskih koji nose rizik od oko 0.3%).

Dijagnosticiraju se transvaginalnim ultrazvučnim pregledom, a cervikalni se vizualiziraju i prilikom klasičnog ginekološkog pregleda u spekulima. Kod žena reproduktivne dobi točnost za dijagnozu povećavaju ultrazvučni pregled u prvoj (proliferacijskoj) fazi menstrualnog ciklusa, korištenje color doppler, 3D i elastografije, te instiliranje kontrastnog medija u šupljinu maternice radi bolje vizualizacije posebice manjih polipa (najčešće se koristi fiziološka otopina te se takva pretraga zove eng. Saline Infusion Sonograhy – SIS). Ultrazvučno daju sliku lokaliziranog hiperehogenog područja sa ili bez cističnih uključenja.

           

Terapija je odstranjenje operativnim zahvatom – histeroskopijom. Dilatacija i kiretaža se više ne preporučuju. Manji nesimptomatski polipi (<5 mm) u žena reprouktivne dobi bez rizika za karcinom maternice i/ili infertiliteta mogu se i samo pratiti kontrolnim pregledima uz oko 25% šansu za spontanom regresijom, tj, nestankom.